Αναδημοσιεύω (για λόγους, υποθέτω προφανείς στον καθένα) τον πρόλογο του μεταφραστή Βασίλη Τομανά για το έργο του Ντάριο Φο «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού»
Η επαναστατική έκρηξη του 1968 δεν περιορίστηκε στον Γαλλικό Μάη. Αγκάλιασε
όλο τον κόσμο: Ιαπωνία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία, Λατινική Αμερική, ΗΠΑ
και, φυσικά, τη γειτονική Ιταλία. Ο ιταλικός Μάης, εξαιτίας της φύσης της
ιταλικής κοινωνίας, κράτησε περισσότερο και ήταν πιο εκρηκτικός: οι εργάτες
κάνουν μαζικά "άγριες" απεργίες*, οι νέοι, οι φοιτητές, οι μαθητές,
οι γυναίκες, οι φυλακισμένοι, οι ψυχασθενείς και όλοι οι "παρίες" της
κοινωνίας ξεσηκώνονται. Πραγματοποιούνται μερικές θεσμικές αλλαγές ο κόσμος,
όμως, δεν αρκείται σ' αυτές. Αρνείται ριζικά και μαζικά τις καθημερινές
συνθήκες ζωής στην κοινωνία της μισθωτής εργασίας. Για ν' αμυνθεί απέναντι
στους φασίστες και την αστυνομία αρχίζει να εξοπλίζεται. Ξεσπούν ταραχές στις
φάμπρικες, στις φυλακές, στους δρόμους. Η κατάσταση ξεφεύγει απ' τον έλεγχο του
κράτους, αλλά και του ΚΚΙ και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
